نحوه نوشتن سفته

یکی از اسناد تجاری تعهدآور که این روز‌ها بین مردم در فعالیت‌های اقتصادی و تجاری مبادله می‌شود، سفته است. سفته یک سند تجاری است که بابت تعهد به پرداخت، در اختیار طلبکار قرار می‌گیرد. برخی افراد با صدور سفته درگیر پرونده‌های حقوقی شده ‎اند و به همین دلیل، به تشریح نحوه نوشتن و استفاده از آن پرداخته‎ ایم که در ادامه می‌خوانید.

سفته یک سند تعهدآور است که برای صدور آن باید دقت کافی به خرج داد. امروزه سفته برای اهداف مختلفی مثل سفته ضمانت و سفته حسن انجام کار صادر می‌شود. با این وجود، سفته باید ویژگی‌های لازم را داشته باشد تا معتبر باشد. 
در صورتی که در صدور سفته نکات لازم را رعایت نکنیم، سفته دیگر سند تجاری نخواهد بود و از امتیازات سند تجاری نیز بهره نخواهد برد؛ بلکه در این وضعیت سفته یک سند عادی محسوب می‌شود.
 
مبلغ سفته: هر سفته مبلغ مشخصی دارد که بر روی برگه سفته چاپ شده است. در واقع این مبلغ سقف اعتبار سفته را نشان می‌دهد. 
مثلا وقتی روی سفته نوشته است: «سفته تا مبلغ ده میلیون ریال» یعنی اعتبار سفته ده میلیون ریال (یک میلیون تومان) است.
صادرکنندگان سفته باید دقت کنند که وجود این مبلغ بر روی سفته نباید باعث شود که آنها مبلغ مورد نظر خود را بر روی برگه سفته درج نکنند. همچنین صادرکننده باید حتما مبلغ سفته را به حروف بنویسد.
این مبلغ نباید از مقدار چاپ‎ شده بر روی برگه سفته بیشتر باشد. برای مثال اگر روی سفته چاپ شده است «سفته تا مبلغ ده میلیون ریال»، شما نباید در قسمت «مبلغ» بنویسید «ده میلیون و دویست هزار ریال».

نوشتن تاریخ: صادرکننده باید در درج دو تاریخ روی سفته دقت کند:

تاریخ صدور سفته: در صورتی که صادرکننده، تاریخی که سفته را صادر کرده است، بر روی سفته درج نکند، سفته ارزش تجاری خود را از دست می‌دهد و تبدیل به یک سند عادی می‌شود. 
تاریخ صدور شامل روز، ماه و سال است که باید با حروف نوشته شود.

تاریخ پرداخت سفته: تاریخ پرداخت سفته باید بر روی آن قید شود. ننوشتن تاریخ پرداخت سفته باعث می‌شود که دارنده سفته هر زمان که بخواهد وجه آن را مطالبه کند.
در سفته «حسن انجام کار» نیز به جای تاریخ پرداخت بهتر است ذکر شود «سفته بابت حسن انجام کار» و اصلا تاریخ قید نشود.
تمامی نکات گفته شده باید حتما توسط خود صادرکننده سفته کامل شود.

نوشتن نام گیرنده: نکته بعدی در نوشتن سفته، ذکر نام گیرنده است. نوشتن نام گیرنده باعث می‌شود که طلبکار مشخص باشد.
در صورتی که نام گیرنده نوشته نشده باشد، سفته در وجه حامل محسوب می‌شود، یعنی سند در دست هر کسی باشد، می‌تواند وجه آن را مطالبه کند.

درج امضا: امضا کردن یا مهر زدن سفته توسط صادرکننده به این معنی است که او بدهکار بودن خود را تایید می‌کند.
تمامی نکات گفته‏ شده باید حتما توسط خود صادرکننده سفته کامل شود.